2 Чырвоныя ружы
з вялікай удзячнасцю
за ідэю верша
Чырвоныя ружы на белым сумёце
Галоўкі схілілі нібыта ў сумоце.
Хто іх тут пакінуў, кагосці чакаў,
Аб нечым ён марыў, сустрэцца жадаў.
Чырвоныя ружы... У белы сумёт
Кінуты мары і думак узлёт.
Яна не прыйшла – абяцанні забыты.
Чырвоныя “кроплі” па снезе разліты.
Чырвоныя ружы – эмблема кахання.
Ці можа мароз паўплываў на спатканне?
(Бывае надвор’е – прычына настрою.)
Здаецца, каханне прайшло стараною.
Чырвоныя ружы, чым вы вінаваты?
Са снега падняўшы, нясу іх да хаты.
Да сэрца шчыльней я букет прыціскаю.
“Замерзла” каханне, а вас – захаваю.
Чырвоныя ружы - у вазе крыштальнай.
Не веру, што будзе зіма развітальнай.
На кветкі гляджу з марай-думкай адной:
А можа каханне ўваскрэсне вясной?!
Чырвоныя ружы – вы боль мой далёкі.
На сэрцы, таксама, я маю апёкі.
Свидетельство о публикации №112121309807
ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ
Шырэе між намі мяжа,
Абветраны словы кахання.
А ружы на снезе дрыжаць,
То сведкі балючых растанняў.
Ты зноў не прышла і зіме,
Дару-яна0 ўпэўнен,не здрадзіць.
Я мроі,надзеі усе меў,
У мару паверыў- мо зладзім!
Так прыкра і сумна гдядзець,
Чырвонае месціцца з белым.
Ты ,ночка ,куды нас вядзеш?
Снягі вэлюм кветкам адзелі.
Віную сябе,вечар ,змрок,
Што след да мяне засцілае.
Шкадую не змог, не збярог,
Маўчу, спадзяюся, кахаю!
Владимир Гайдук 08.11.2016 09:41 Заявить о нарушении