Чаму мы стрэліся няўчас –
Ты – не са мной, я – не твая?
На вобраз твой, як на абраз,
І дзень, і ноч малюся я.
Хоць і трымаюся узбоч,
Мяне праймае погляд твой.
Як ні бягу ад зеўры воч,
Яна чаруе мілатой.
Зноў без агня гару ў агні,
І без вады ў вадзе тану.
Мне нельга быць з табой – ані! –
Ні на хвіліначку адну.
Чаму каханне – боль такі?
І як цяпер на свеце жыць,
Каб не крануць тваёй рукі
І да сябе не прытуліць?
Ізноў сама сабе кажу:
“Ну, не хапала толькі слёз!”
Ратую кволую душу
Безагаворачным: “Не лёс…”
Чаму мы стрэлiся няyчас?
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112121311471
Свидетельство о публикации №112121311471
Рецензии
Цудоўна..."анi"..Такога не знойдзеш у слоўніках.
Махнач Сергей Юрьевсын 13.01.2013 16:30 • Заявить о нарушении
Махнач Сергей Юрьевсын 13.01.2013 16:30 • Заявить о нарушении
Адкрываю слоўнік: АНІ - зусім, ніколькі.
Демьянова Татьяна Дмитриевна 13.01.2013 17:02 Заявить о нарушении
Демьянова Татьяна Дмитриевна 13.01.2013 17:02 Заявить о нарушении