Плач дзяўчына, плач… слёзы лі свае,
Ен памер ужо, не спрасіў цябе
Ціха адыйшоў, мабыць, у лепшы свет
Гэткі чалавек, знік у вечнай мгле!
Белы белы снег, скраў ужо сляды,
Б'е ён па шчаках, слёзы наплылі,
Рве тваю душу, гэткай навіной,
Ен пайшоў адзін, іншаю трапой
Хочыцца крычаць, як жа так, скажы,
Ты зыйшоў ад нас, ранкам, назаўжды,
Быццам сцерла час, смерць твая цяпер,
Яна нішчыць тых, хто так жыць хацеў...
***
© Copyright: Евгений Пешко, 2012
Свидетельство о публикации №112120510077
Свидетельство о публикации №112120510077
Рецензии