Якую я абраў, такой іду дарогай,
Каханая адна, мая ты, адзінота,
Бягу я ад цябе, хучшэй самога ветра,
Але ж не адстаеш, трымаешся за следам
Калі стамлюся я, мяне ты абдымаеш,
Ласкаеш ты мяне, як маці суцяшаеш,
Але ж крыху астыўшы, я зноў іду ў далі,
Чакую калі неба, мне зорачку падарыць
Дык можа мне спыніцца, забыць сваю дарогу,
С табою пасяліцца пад небам поўным зораў
Больш не гуляць у гульні, пагоню з стужкай лёсу
На землю апусціцца апошнім сном, цьвярозым.
Якую я абра, такой ду дарогай...
© Copyright: Евгений Пешко, 2012
Свидетельство о публикации №112113008058
Свидетельство о публикации №112113008058
Рецензии