Па ўсёй зямлі звяняць іскрынкі цішыні,
І пасціхалі восеньскія раны.
Безлічонымі здаюцца дні,
Не апраўдаўшыя маі надзеі, мары.
Паўсюды быццам пуста:няма на дрэвах голля.
Няма той радасці былой - адна ліш скруха.
Снег пухкі, лёгкі, ледзь крануўшысь вуха,
Ціха апаў на землю наваколля.
Замерзла на шчаке слязінка,
Павольна падала яшчэ адна сняжынка...
Вось першы след застаўся на абшары,
Такі прыгожы, дзіўны, незвычайны...
Па ўсёй зямлі звяняць іскрынкі цішыні,
І пасціхалі восеньскія раны.
У глыбыні душы крупінкі цеплыні
Пяшчотныя, шчаслівыя навеюць мары.
P.S. Если кто знает белорусский...Я, конечно, сомневаюсь, но всё же не могла удержаться и не выложить.
Першы снег
© Copyright: Качицкая Ксения, 2012
Свидетельство о публикации №112112910805
Свидетельство о публикации №112112910805
Рецензии