ЖЫЎ, ЖЫЎ… А НЕ ХАПАЕ…
Падаў снег.
У гэтым годзе – пЕршы…
Для мяне –
Ён можа быць апОшнім…
Трэба дапісаць мне
гэты вЕршык,
Бо, скрабУць па сэрцу кошкі…
Лекар нАзву даў – “артэрсклярОза”…
і яшчэ, якась “сцянакардзія”…
Датаптацца б мне да навагодняга марозца…
Дацягнуцца б да вясенняй серадзіны…
Калі ўсё памЕршае,здавалась,
ажывае,цягнецца да Сонца…
Божа,
падаруй мне гэту мАласць,
крышку шчэ пажыць…
А лепш…
Падаруй мне шчасце жыць бяскОнца…
*+*
25 лістапада 2012г.
(**апошні – последний; вершык – стишок; здавалась – показалось;
крышку –немножко; шчэ –ещё; лепш – лучше; бясконца – бесконечно.)
Жил... Жил... А не хватает...
© Copyright: Олег Буйницкий, 2012
Свидетельство о публикации №112112510333
Свидетельство о публикации №112112510333
Рецензии
"Дажыць да зялёнай вясны!"
Здароўя, Вам Алег Васільевіч!
Максим Муковозчик 02.12.2012 03:41 • Заявить о нарушении
Здароўя, Вам Алег Васільевіч!
Максим Муковозчик 02.12.2012 03:41 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.