Сартр
Расплюшчыў вочы - анфіляды заінелі.
Улетку маразы чакаў,
яны паспелі.
А вось і стукаюць ужо ў мае вароты...
Я адраджаюся сваім зімовым цнотам,
Чаканы снежань кпіць,
вясне маёй зайздросціць,
Рука пакінула француза "La Nausеe".
А я такі чакаю нешта
Ці,
даруй,
Кагосці.
Свидетельство о публикации №112111704769