Я так стам ся, што згодзен на сё...

Я так стаміўся, што згодзен на ўсё...
Каб крышачку дыхаць стала лягчэй,
Паветра чысцюткага, толькі б глыток,
Ізноў па жыцці, я б птушкай ляцеў.

Мне бы толькі хвінку паўнюткай цішы,
Сярод мітусні і будзенных дней,
Раскінуўшы рукі па роднай зямле,
У неба высокае з надзеяй глядзець...


Рецензии