И уста будто зори спелые
Очи словно с небес сошедшие
И тонули в них вёсны белые
И желания сумасшедшие...
И вздыхая прохладой пряною
И восходом... И трелью вешнею
Называл он тебя желанною
И любовью своей безбрежною...
Он тебя целовал неистово
Он поля стелил с океанами
Для тебя одной
Для единственной
Он букеты носил с туманами...
Как обмануты,-
Так обещано
Судьбы разные да покалечены
Он смеялся над снами вещими
Только были вы с горем венчаны
И кричали над вами вороны
И река текла средь семи ветров
И не знала ты,- Мало ль... Много ли
С ним пройти еще суждено шагов...
И тонули в них, - Вёсны белые
© Copyright: Карен Самунджян, 2012
Свидетельство о публикации №112102507554
Свидетельство о публикации №112102507554
Рецензии
Կարեն Սամունջյան
ԵՎ ԿՈՐԱՆ ԱՅՆՏԵՂ ԳԱՐՈՒՆՆԵՐ ՃԵՐՄԱԿ
Եվ շուրթերն իրոք ցայգեր են համակ,
Աչքերն երկնքից իջած կապույտ լույս,
Եվ կորան այնտեղ գարուններ ճերմակ,
Եվ ցանկություններ խենթ՝ խելակորույս...
Իսկ հոգոցն ուներ սառը քաղցրություն
Այն էլ վաղորդյան... Եվ տաղ իրական
Նա քեզ համարեց՝ իղձ ու ցանկություն...
Եվ Սեր ընդունեց քեզ՝ հավերժական:
Կար բազեների ճախրանք ու կռինչ,
Եվ գետ էր հոսում խոլ՝ քամահալած,
Եվ չէր ընկալում՝ շատ, գուցե և քիչ
Իրար հետ կանցնեք՝ ուղին վճռված :
Генрих Бабаджанян 15.05.2015 00:39 • Заявить о нарушении
ԵՎ ԿՈՐԱՆ ԱՅՆՏԵՂ ԳԱՐՈՒՆՆԵՐ ՃԵՐՄԱԿ
Եվ շուրթերն իրոք ցայգեր են համակ,
Աչքերն երկնքից իջած կապույտ լույս,
Եվ կորան այնտեղ գարուններ ճերմակ,
Եվ ցանկություններ խենթ՝ խելակորույս...
Իսկ հոգոցն ուներ սառը քաղցրություն
Այն էլ վաղորդյան... Եվ տաղ իրական
Նա քեզ համարեց՝ իղձ ու ցանկություն...
Եվ Սեր ընդունեց քեզ՝ հավերժական:
Կար բազեների ճախրանք ու կռինչ,
Եվ գետ էր հոսում խոլ՝ քամահալած,
Եվ չէր ընկալում՝ շատ, գուցե և քիչ
Իրար հետ կանցնեք՝ ուղին վճռված :
Генрих Бабаджанян 15.05.2015 00:39 • Заявить о нарушении