Рэчка Труба
Рэчка Труба.
І мроіць зноўку прад вачыма;
Чыгунка, лес, ускрай лагчыны,
Труба, што рэчкай не назваць
І водар траў, дзе сенажаць,
І льецца з памяці, з душы,
Ад летаў мінуўшых бяжыць
Рака, якую - беражы!
Бо без яе - табе не жыць!
Забудеш як - і абарвецца!
Мо шышка спелая з яліны -
Голас душы і голас сэрца,
І голас светлай Бацькаўшчыны.
-02.10.12.
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2012
Свидетельство о публикации №112102402016
Свидетельство о публикации №112102402016
Рецензии