Гады, што порахам дыхал...



пасв. маім братам; Петю, Толю
                І сёстрам; Ніне, Вале, Соне, Тане і Рае.
        
Гады, што порахам дыхалі,
Бацькоў мінулі, збераглі,
Мы, дзеці, порах той шукалі,
Праз двадцаць год, пасля вайны.

Былі і міны, і снарады,
Быў зроблен удала самапал
І быў запал, чорны, гранатны,
Што вачэй і пальцаў, не парваў.

Гады прайшлі, нас праняслі,
Тых аддалілі год і дней
І толькі войны  -  засталісь,
Для ўнукаў нашых і дзяцей.

-8.09.12.


Рецензии