цыкл: Скруха.
1.
Як ліст капустный точыць вусень,
Як рэчка мые берагі,
Так грудзі нудзіць, часам, скрухай,
Хвіліна млосная тугі,
Яна, няпрошаная госця,
Яе, не гнаць нада - прасіць,
Радкамі новых сугалоссяў
І накарміць, і справадзіць,
Што бы, на крыллах узляцела,
Ад марнатраўства, на работу:
Адтуль - вясёлкай зіхацела,
Скруха-туга, нуда-нудота.
-26.08.12.
2.
Штось, торгае ў душы…
Струны глухія, ёй кранае -
Яны гучаць, што час бяжыць,
Ідзе жыццё - і ўсё мяняе,
Што краю роднаму - чужы,
Мяне, ніхто там не пазнае
І што, на гэтым рубяжы,
Я не патрэбен на прызнанні.
Хоць жнівень, к восені бяжыць,
Там, травы зелены дагэтуль,
А мне, ужо тут - адно, дзе жыць;
Як Чалавеку, як Паэту.
-26.08.12.
цыкл Скруха
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2012
Свидетельство о публикации №112102401772
Свидетельство о публикации №112102401772
Рецензии