Не прыходзяць, зніклі зусім
Думкі мае, як паветра ўлетку.
Але час мяне не кранае.
О, мой Серафіме! Мой Серафіме!
Пачуй мяне, сыдзі да палеткаў.
Мне так цябе не хапае.
Скруха мая, быццам страшэнны жар,
Што на пустэчы палае.
І я ня ведаю, як мне напіцца і скінуць цяжар.
І ці не будзе мне воцатам вада тая.
о, мой Серафiме!
© Copyright: Люба Шторм, 2012
Свидетельство о публикации №112102300648
Свидетельство о публикации №112102300648
Рецензии