Дзе гараць на небасхіле зоры ясныя,
Спіць прыгожая, маленькая Луна
Зачарована была яна і шчасліва,
Але ж страціла яго і замаўкла…
Не гуляе болей з зоркамі ў хованкі
Дзесьсці ў шафе з’ела моль яе убор,
А калісь была яна малодзенькай
І ўступала ў шлюб у ім з Маладзіком
Толькі вочы памятаюць шчасце
Толькі рукі помняць усё яго цяпло
І каханне ў сэрцы, а ні загасла
Хоть і больш няма яго, даўно…
Знакомое
© Copyright: Евгений Пешко, 2012
Свидетельство о публикации №112101407138
Свидетельство о публикации №112101407138
Рецензии