На каго ж цябе пакіну, мая мова?
Аж сэрцэ стыне, ад сённяшніх падзей,
Бо сёння чалавек на грошах узрашчоны,
Не як калісьці, на хлебе і на малаццэ.
Яму да зор не трэба дакраннуца,
Яму абшар не трэба абыйсці,
Цяплей яму патрэбна апрануцца,
І найхутчэй ад працы прэч зыйсці
Бо ён працуе не для новых межаў,
А за паперкі, каб іх болей мець.
Схітрыць, схалтурыць, абшукаць, абвесіць
Усё зрабіць, каб найвышэй сядзяць!
А што ж зрабіць, настаўнік меней мае,
Чым нейкі грузчык, плотнік, стрыптызёр,
Калі айфон мацней узварушае,
Чым роднай мовы чысты, гучны, спеў...
На каго ж цябе пак ну, мая мова?
© Copyright: Евгений Пешко, 2012
Свидетельство о публикации №112101100697
Свидетельство о публикации №112101100697
Рецензии