сябры дзяцінства,здаецца,
былі зауседы
і позірк іх , нібы родам з суседняй калыскі,
мо пьяны, але такі ж згодны
ісці разам на рыск...
цепла або холадна
фортэ ці пьяна -
хутчэй за усе гітара і апошняе
пачнем з кальяна, скончым...
калі і есць штосьці горшае
чым чалавек,
які пазнае цябе у цемры па паху
дык гэта атсутнасць такога.
дождж падае з даху
цяжка,
як мутныя вочы ягоныя на маю шыю...
ведаю, што дурны
і можа нават вусны зашые
каб болей не слухаць збянтэжана крокі хвілін,
не трымаць у галаве яго твару
заблытаныя малюнкі,
начную мару...
дзякуй за шалік у падарунак -
ты, як зауседы, добра прыдумау
і нам зараз дваім неяк нязручна смешна...
что трэба хаваць сляды
назвы верша
сяброускiя пацалункi
© Copyright: Катерина Свёкла, 2012
Свидетельство о публикации №112100800888
Свидетельство о публикации №112100800888
Рецензии
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.