Шэры верш...

Шэрая вуліца, шэрае неба ...
і быццам здаецца нічога не трэба ...
Здаецца ў роспачы гэтакі востраў,
Дзе быццам бы лёгка, дзе быццам бы проста.

Але ж шэрай заслонай кладзецца на плечы
Марны і ціхі восеньскі вечар ...
І ў вачах, нядаўна яркіх і жвавых,
Шэрая вуліца, шэрыя хмары ...

І зноў каля шкла, за якім шэры дождж,
Зноў цыгарэта і моцная кава...
З позіркам сумным, без думак, без слоў,
Марудны эмбіент абдыме ласкава...


Рецензии