Бел лотос расцути
Дланки си подава кон светлината.
Чистотата своjа jа рути
Од незнаjната длабина на судбината.
Зошто на него сакам да зборувам?
Белиот лотос бран го бранува…
Тоj душата ми jа сочува
Од ненадеен натиск на болка глува.
Бел лотосу – чаша си на Боговите!
Се таат во неа на светот создавањата.
Откровение си мое и наук на Богословите
Како на земjа да ги минеме страдањата.
Црн лебед еве по ширта водна
Тенка шиjа во знак си изви,
И со крило нокен чмаj си збодна,
Лебедот на лотос сонце му скри.
Но ке мине мигот дрчен на сласта!
И пак дланки ке подаде кон светлината
Озарен од силата на власта
Белиот лотос на светот jа вее судбината
*препев на македонский Чедо Цветановски
*4х-язычный сборник "Обними нас, ветер небесный"
Свидетельство о публикации №112100501078
Марианна Бор-Паздникова 12.10.2012 20:44 Заявить о нарушении