Жанчыны ў парку зграбаюць
жоўтае золата восені
ў вялізныя брудныя гурбы.
Кляновыя далоні
з паламанымі пальцамі
страчваюць свой колер
і ператвараюцца ў смецце.
Але дрэвы
даюць нам яшчэ адзін шанс
адчуць цяпло іх душ.
І зноў ляцяць і ляцяць
сонечныя душы дрэў
у нашы далоні.
золата восенi з паламаным пальцамi
© Copyright: Лариса Винникова 2, 2012
Свидетельство о публикации №112100309738
Свидетельство о публикации №112100309738
Рецензии
І адчуўшы цяпло кляновай далоні на сваёй, я падыду да дрэва і ласкава скажу "дзякуй за часцінку тваёй душы, якая будхе жыць, пакуль не наступіць вясна, і не з*явіцца новае лісце, пакуль паламаныя пальцы не адрастуць занава..." А потым сярод зімы я знайду гэты лісцік, і ён, магчыма,сагрэе чыюсці душу...
Дзякую за верш... А мы праходзім міма і не прыкмячаем прыгажосці...
З павагаю
Мария Якимович Щелкова 20.10.2013 23:39 • Заявить о нарушении
Дзякую за верш... А мы праходзім міма і не прыкмячаем прыгажосці...
З павагаю
Мария Якимович Щелкова 20.10.2013 23:39 • Заявить о нарушении
Дзякуй,Марыя. Чаму ж не прыкмячаем, нават душою адчуваем.І яна баліць, калі прыгажосць ператвараецца ў смецце.
Лариса Винникова 2 21.10.2013 00:36 Заявить о нарушении
Лариса Винникова 2 21.10.2013 00:36 Заявить о нарушении