Я ў карагодзе згубленых дзён,
Дзе людзi, нiбы тыя пачвары.
Не памятаю нечых iмён,
Не памятаю некалькi твараў.
Я страціў здольнасць лётаць скрозь дах,
Адлюстраваннем быць i паветрам,
I адчуваю жудасны страх
У даўжыню памерацца з метрам.
I гэта ўсё сумотна, сябрук,
Як быццам побач край, а за краем
Iмклiвы час выслізгвае з рук
I неўзабаве мы памiраем.
07.09.2012
Сумнае
© Copyright: Махнач Сергей Юрьевсын, 2012
Свидетельство о публикации №112090703039
Свидетельство о публикации №112090703039
Рецензии