Колькі незабыуных дзён
Маё сэрца захавае.
Нечаканых слоу палон
Захапіу, не адпускае.
Ты, кажаш - “не трымай…”
Ціхае - “бывай…”
…Няужо гэта мы?
Не, любоу не рэч.
Як не можаш зразумець,
Што каханне, як жыцце
Нам дваім толькі адно.
Не, любоу не рэч
Прад вачыма вобраз твой
З кожным подыхам цяжэй
Адчуваць як не сціхае гэты боль…
Не, мая любоу не рэч.
Як не можаш зразумець,
Што каханне, як жыцце
Нам дваім толькі адно.
Не, мая любоу не рэч
Прад вачыма вобраз твой
З кожным подыхам цяжэй
Не сціхае гэты боль…
Не шкадуй зусім
Калі лепей з ім.
Пяшчотны позірк
Аддавай яму.
Даруй!...
За усё і не сумуй.
Не, мая любоу не рэч
Прад вачыма вобраз твой
З кожным подыхам цяжэй
Адчуваць як не сціхае гэты боль…
Любоу не рэч
© Copyright: Ольга Туник, 2012
Свидетельство о публикации №112083000859
Свидетельство о публикации №112083000859
Рецензии