Перажыву...
Не турбуйся. Не памру. Перажыву.
Ты мне словамі ўсадзіў такую дозу,
Што ад шоку проста знесла галаву.
Пачакай – я і сама прытомнасць страчу –
Не аглухшая – аглушаная ўраз.
Не пачуеш ані стогну, ані плачу.
Ампутуеш? Не марнуй дарэмна час!
Ачуняю – не забудзецца ніколі
Гэты, пэўна неабходны мне, урок:
Як істоту выварочвала ад болю,
Як туга валіла моташная з ног,
Як усё вакол здавалася нямілым,
Як адштурхваў і прыцягваў вобраз твой…
Боль стрываю. Мне б хапіла толькі сілы
Не сарвацца,
Не пабегчы
За табой…
Свидетельство о публикации №112072600587
Боль асілю. Мне б хапіла толькі сілы
Не сарвацца,
Не пабегчы
За табой…
---Вот, нашлась аналогия с Вашим отзывом-вопросом на мой стишок.8)
Всего доброго,
с уважением, Геннадий.
Геннадий Иваныч 07.10.2012 21:34 Заявить о нарушении