Сустрэча
На могiлках цiхiх
да драўлянага крыжа
Я прыпала падбiтаю птушкай
Вецер твар обдымаў,
голас мацi шаптаў:
«Надзя, Надзя - мая ты дачушка.
Ты прыйшла, прыляцела дзiцятка мае,
Як жа доўга цябе я чакала,
Раскажы як жывеш,
цi усе добра ў цябе,
А мо стрэла якая навала?
Калi так, ад бяды я цябе засланю
I закрыю ад чорнай навалы…»
Вецер цiха шумеў
вершалiнамi дрэў,
А мне мацi шаптала, шаптала…
На могiлках цiхiх
да драўлянага крыжа
Я прыпала падбiтаю птушкай,
Калi б толькi змагла,я б усе аддала
Каб пачуць гэта слова – дачушка.
© Copyright: Надежда Чмара, 2012
Свидетельство о публикации №112072205920
Свидетельство о публикации №112072205920
Рецензии
Еду на бацькаўшчыну, еду ў вёску.
Там нарадзілася, там жа прайшло
Шпарка дзяцінства, паставіла коску,
Гораду тлумнаму перадало,
Як эстафету, юнацтва і сталасць.
Ёсць у сталіцы і праца, і дом.
Рабаўніком тут наваліцца старасць,
Згорбіцца постаць, што хата на злом.
Покуль хапае мне сіл на дарогу,
Еду на Радаўніцу да сваіх
Кветкі пакласці, падзякаваць Богу,
Што яшчэ госцяй наведваю іх,
Бацьку ды маці зірнуць проста ў вочы.
Думкі ўсё ціснуць і ціснуць слязу:
Рана ці позна зямны шлях свой скончыш –
Дык гаспадыняй сюды прывязуць…
Вера Михно 01.10.2020 14:38 • Заявить о нарушении
Там нарадзілася, там жа прайшло
Шпарка дзяцінства, паставіла коску,
Гораду тлумнаму перадало,
Як эстафету, юнацтва і сталасць.
Ёсць у сталіцы і праца, і дом.
Рабаўніком тут наваліцца старасць,
Згорбіцца постаць, што хата на злом.
Покуль хапае мне сіл на дарогу,
Еду на Радаўніцу да сваіх
Кветкі пакласці, падзякаваць Богу,
Што яшчэ госцяй наведваю іх,
Бацьку ды маці зірнуць проста ў вочы.
Думкі ўсё ціснуць і ціснуць слязу:
Рана ці позна зямны шлях свой скончыш –
Дык гаспадыняй сюды прывязуць…
Вера Михно 01.10.2020 14:38 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.