Дитя, поэт и маска
Яно яшчэ не носіць маску.
Дзіця гуляе з рутай- мятай
І верыць самым лепшым казкам!
Дзіцячы свет такі багаты.
Такі ўражлівы і чысты.
Дзіця заўжды – персона грата,
Калі смяецца ўрачыста.
Дзіцячы позірк прасякае
Прасторы верай і пытаннем.
Дзіця не чула слова :”Каін”,-
Ёсць толькі Авель – адчуванне.
Дзіця не ведае пра маску,
Бо маска першая ёсць згуба.
Дзіця – анёл з вясёлай казкі,
Дзіця ўсіх на свеце любіць.
Дзіця пад сэрцам – гэта свята.
Вялікі цуд – дзіця на сэрцы.
Паэт – дзівак, мастак і ратай,
Паэт – дзіця да самай смерці.
Свидетельство о публикации №112072005826
Дитя утрат ещё не знает,
оно пока не носит маску
и с жизнью и с мечтой играет
и верит всем красивым сказкам)))
Но самый трогающий душу вывод в твоих стихах: поэт - дитя до самой смерти! Согласна!!!
Обнимаю,
Лариса Бесчастная 31.07.2012 13:26 Заявить о нарушении
Поражена- но и тяга к языкам!
С восторгом -я
Соловьёва 01.08.2012 14:23 Заявить о нарушении