Трымая ц шыню...

Трымая ў руцэ цішыню
Суцэльна з душой яе я нясу.
Відавочна, нібы ў сне,
Звяртаецца яна да мяне.
Под крлом прывабнасці спаткання,
Малюя горач развітання,
Акрэсліў позіркам сваім,
Задае яна напрамак ім,
Пачуццям, каб яны
Сэрца цішэй скублі,
Бо ўсё такі не змаглі
Уратаваць ад болю, ды жалю…яны.
14.03.2012г.


Рецензии