Дождж

Блакіт, набрынялы залевамі,
Становіцца цёмна-сінім,
І самы нахабны промнік
Нырцуе пад засню хмар.
Ад мокрадзі неба самлелае
На горад свой цяжар абрыне,
І слёз красавіцкіх кроплі
Астудзяць гарачы твар!


Рецензии
Вельмі добры, вобразны верш! Поспехаў?

Светлана Рыжкова 3   14.07.2012 20:03     Заявить о нарушении
Дзякуй, Святлана. Верш, дарэчы, вельмі стары, студэнцкі. напісаны ў час маёй вучобы на філфаку педагагічнага ўніверсітэта.

Оксана Ярошенок   15.07.2012 11:13   Заявить о нарушении