Не трэба казаць, што прайграў і ўпівацца тугой!
Праз жах і адчай прарастуць, зарунеюць надзеі.
Наперадзе змрок? І ад болю душа вар'яцее?
Трымайся, цярпі... Ачуняеш – зноў кінешся ў бой.
Альбо пакахай, асвятляючы дзён карагод, –
І сетку дажджоў разарве і раскідае сонца!
Спазнай і адчуй, што жыццё наша – гэта бясконцы
Праз хмары пакут ад зямельцы ў нябёсы ўзыход.
Ты толькі павер! І ўсё будзе па веры тваёй!
З каханнем у сэрцы напішуцца новыя вершы!
А Бог разбярэ: ці апошні ты ў свеце, ці першы –
Паэт, і філосаф, і сябра па творчасці мой...
12.06.09
Не трэба казаць, што прайграу...
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112070100893
Свидетельство о публикации №112070100893
Рецензии