Не спаткаўшы ў свеце згоды,
Сцішце хцівасці свае:
Не шукайце і свабоды –
Бо яе не існуе!
Мы – удзельнікі падзення
Духа ў плоць, нябыта ў быт –
Вязні месца нараджэння,
Веку пэўнага рабы,
Служкі вечнага прыгону:
Часу, грошай і сям’і,
Кватаранты абалонак
І заложнікі любві.
Вучні ўласнага грамадства
І ахвяры ўсіх навук,
І прадукцыя мастацтва,
І падзёншчыкі прынук.
Лёс, як хоча, круціць намі,
Душам волі не дае:
Душыць петлямі абставін,
Вяжа повязі свае,
Шлях каменнямі ўсцілае
І збівае ногі ў кроў,
А ўпадзеш – дык вымушае
Падымацца й крочыць зноў.
Паасобку і супольна
Ўсе залежым – хоць крычы!
Ой, няма між намі вольных –
Анідзе і ані ў чым!
18.08.2011
Не спаткаyшы y свеце згоды...
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112070100880
Свидетельство о публикации №112070100880
Рецензии