Сквозь осенний рассвет
Я под небом зардевшим
Слышу крик журавлей,
Их печальный привет
Навевает мне грусть,
Провожая их в путь
Не могу оторваться
От печального гомона
Там, в вышине.
Вы сюда принесли
И печаль, и тоску,
Холод, ветер дожди,
Непогоду и слякоть.
Видя вас в небесах,
Мне так хочется плакать.
Вы летите сюда мимо,
Древних распятий, мимо
Старых церквей
И больших городов,
Где-то в дальних краях,
Где снега и туманы,
Где морозы трещат,
Там осталася Русь.
Вы курлычете мне,
Вас с волнением слышу.
И осенний туман,
Навевает мне грусть.
«Здесь под небом чужим,
Я как гость нежеланный,
Слышу крик журавлей
Улетающих в даль».
«О, как больно в груди
И как хочется плакать!
Перестаньте рыдать
Надо мной журавли»!
Баку
Осень 1991
Журавли
© Copyright: Павлентий Авраменко, 2012
Свидетельство о публикации №112062606413
Свидетельство о публикации №112062606413
Рецензии
Жураўлі ляцяць
Белай паласою, ляжыць снег ў долах,
Свішчуць дзесьці птушкі з раніцы яшчэ,
Ціха! Што за гукі? дзесьці ў прасторах,
Гук такі прыгожы, песняю цячэ.
Зіма адступае і ў бяздонным небе,
Жураўлі із выраю , зноў дамоў ляцяць,
Роўненькім кліночкам, над Палескім садам,
Над ракою Дэймай, на заліў апяць.
Цягнецца кліночак у бяздонным небе,
Ён расце, чарнее, скора ўбачыш іх,
Так глядзець цікава, чуеш шум іх крылляў,
А на сэрцы радасць, за прыродны міг.
І глядзіш маўкліва, на дарожку тую,
Як журавель-птушка, зноў дамоў спяшыць,
А на Дэйме крыгі, ломяцца, гудзяць,
Десьці стогнуць кнігаўкі, жураўлі ляцяць,
Хочацца самому ,з імі ў высь, падняцца ,
Пакружыць у небе, дзіўны горад мой,
Калі мне прыдзецца на зямлі радзіцца,
Тут бы я радзіўсяб, горад над вадой.
03 2011
Станислав Тарашкевич 02.07.2012 08:51 • Заявить о нарушении
Белай паласою, ляжыць снег ў долах,
Свішчуць дзесьці птушкі з раніцы яшчэ,
Ціха! Што за гукі? дзесьці ў прасторах,
Гук такі прыгожы, песняю цячэ.
Зіма адступае і ў бяздонным небе,
Жураўлі із выраю , зноў дамоў ляцяць,
Роўненькім кліночкам, над Палескім садам,
Над ракою Дэймай, на заліў апяць.
Цягнецца кліночак у бяздонным небе,
Ён расце, чарнее, скора ўбачыш іх,
Так глядзець цікава, чуеш шум іх крылляў,
А на сэрцы радасць, за прыродны міг.
І глядзіш маўкліва, на дарожку тую,
Як журавель-птушка, зноў дамоў спяшыць,
А на Дэйме крыгі, ломяцца, гудзяць,
Десьці стогнуць кнігаўкі, жураўлі ляцяць,
Хочацца самому ,з імі ў высь, падняцца ,
Пакружыць у небе, дзіўны горад мой,
Калі мне прыдзецца на зямлі радзіцца,
Тут бы я радзіўсяб, горад над вадой.
03 2011
Станислав Тарашкевич 02.07.2012 08:51 • Заявить о нарушении