апошняе каханне
Я паўзла, як нябожчык, дадому.
Ты напэўна другую знайшоў,
Ну а я аддалася другому.
Толькі сэрца не хоча верыць,
Што цябе больш побач няма.
Мне спыніцца патрэбна, не марыць,
Бо каханне згубіла сама.
І ні вочы, ні голас твой
Не вярнуць мне цяпер ніколі.
Успаміны пахнуць травой,
У якой мы разам ляжалі.
Сціхні, сціхні, дурное сэрца!
Не трывож ты маю галаву.
Я магу да хлопца вярнуцца,
Да кахання, на жаль, не могу.
Свидетельство о публикации №112062003096