Апошни крок
Спазніліся мы зноў.
Ты нешта мне казаў,
Ды я не чула слоў...
Хвіліна - быццам век...
А мы з табой ідзем.
Нам апастылеў бег
З "нікуды" у "нідзе".
І вось - апошні крок:
Шчымлюся між дзвярэй
У той таемны змрок
Хутчэй, хутчей, хутчэй!!!
Цягнік пайшоў, і боль
Душу мне ахапіў.
Плюс-мінус далі нуль.
Навошта іх злажыў?
I дзён прайшло няшмат,
Настала восень зноў...
Я не шкадую страт,
Шкадую толькi слоў...
14.11.2007 НСА
Свидетельство о публикации №112061307991
Леонид Якименко 21.11.2012 18:50 Заявить о нарушении
Мария Якимович Щелкова 21.11.2012 19:27 Заявить о нарушении