Не кажы мне нічога, не трэба!…
Не кранайся халоднай рукой!
Адпусці, быццам птушак у неба,
Маё сэрца, душу і мой боль…
Дай мне крылы расправіць на волі
І падняцца ў міжзорную сінь!
Адыдзі… Я кахала да болю,
Толькі ты мяне цацкай лічыў!
Зразумей, я стамілася плакаць,
Я чакаць не магу небыцця…
Ты драпежнік, караючы слабасць,
Я здабыча, што просіць жыцця…
Пройдзе час… Ўсё развеецца ветрам.
Ну, а зараз, малю, не няволь!
Адпусці, быццам птушак у неба,
Маё сэрца, душу і мой боль!…
Не кажы мне нiчога, не трэба!
© Copyright: Ирина Боханко, 2012
Свидетельство о публикации №112061108445
Свидетельство о публикации №112061108445
Рецензии