Зачараванне
i няма таму слоў супрацiў
твае вочы вясной намалёваны
калi сэрцам, цябе я свяцiў.
Зачапiўшы жывое натхненне
ты зняможніла вечар чакаць
пазаставіла светач імгненняў
каб мяжу было лепей шукаць
Зачарованы, ўсім зачарованы
да апошняй хвіліны жыцця
каляровым ваколлем зтурбованы1
і няма мне мілей пачуцця
Палавінка мая ты правечная
да цябе мае сцежкі вядуць
асяродзем чароўным сустрэчная
каб маглі цябе сэрцам пачуць
*****
Ты мая, і адна для мяне Беларусь
табе роўных нідзе не пазнаць
маляваць свае вочы, прабач, не бярусь
дзе бацькі, недажыўшы, маўчаць.
03.06.2012
Свидетельство о публикации №112060304446