Крыница

НА БЕЛАРУСКАЙ МОВЕ-ЯЗЫКЕ
ваду лядовую з крыницы
красуля радуга бярэ
растуць на узгорачку суницы
у разгары лета на дварэ

а вунь ваверка пад сасною
грыбочки свежыя грызе
а шэры заяц пад капною
з сваей сямейкаю жыве

цвице чаромха каля тына
гняздзяцца качки у камышах
якая смачная малина
расц у лузе на кустах

щабечуць птушки над узлескам
шуршыць листвою старый клен
иду па рощыцам-пралескам
у их з дзяцинсдва быв влюблен

гляжу як рэчанька клакоча
памиж заросшых берагов
нясецца у даль и удзень,и ноччу
ужо мо тысячу гадов

саяць жыты нябачна краю
и колас спелый гне к зямли
я сэрцам кут свой адчуваю
и з им усе,чым там хыли

з вайны засталися акопы
давно заросшыя травой
стаяць абвугленныя дзоты
кались ийшов тут жорсткий бой

ляжаць пад соснами салдаты
навек заснувшы крэпким сном
я памятаю тыя даты
кали мой край гарэв агнем

хыцце свае яны аддали
за землю родную сваю
сады вясной каб зацвитали
ды мир каб быв у нашым краю

а край мой выстаяв,не здався
не дав сябе ен пакарыць
той,хто з вайны жывым застався
не зможа гэтага забыць