Загараецца першая зорка
Сонца хаваецца ўдалеч,
Цені вясновага змроку
Зьнікаюць
І згасаюць менскія ліхтарыкі…
Загараецца першая зорка.
Хтосьці па кімсьці сумуе пад ей.
А я моўчкі іду да дома
І няма першага крока –
Адразу другі…
Загараецца першая зорка.
А я ніколі больш не найду прытулка
У песьнях.
Ты ведаеш чаму. Таму, што
Не мне іх сьпяваеш цяпер…
Загараецца першая зорка.
Жыцьце празаічнае і нескладанае:
Я часта бачу знаемых,
А родных нячаста.
І цябе – не…
І цяпер застаўся проста крыж.
І быццам бы мы. Не адныя.
І быццам бы с кімсьці побач –
Не разам. І заужды…
Загараецца першая зорка.
Свидетельство о публикации №112051201228