Крыніц жыцця нямоглыя пачаткі
Мяне ўзброяць лепш за ўсіх,
За ўсіх, хто так жадаў змагацца,
Але скрозь сценку не здолей хто прайсці.
Сцяну ту будавалі вельмі доўга
Розумам людскім, закатаваным ушчэнт,
Газетамі, рэкламай пэпсі-колы
І тэлебачаннем, дзе брэша прэзідзент.
Яшчэ крыхУ мы дададзім законаў,
Што нас звязалі па руках, нагах,
І дэмакратыя, як жудасная хмара
Нашых надзей малых запаланіла храм.
Яшчэ міліцыя для нашага ратунку
І многі зведаў іх ратунак на сабе,
Іх абыходзяць людзі ў завулках,
Бо за змаганне за правы по нырках б'е.
Але жадаю я чамусьці незалежнасць.
Чамусьці грэецца агонь у грудзях,
І вось іду з чырвона-чорным сцягам
Па вуліцах, па плошчах, гарадах
Жадаю незалежнасць
© Copyright: Сносная Тяжесть Бытия, 2012
Свидетельство о публикации №112050708934
Свидетельство о публикации №112050708934
Рецензии