Успомн це Беларусь...

Была ты калісьці вялікай дзяржавай,
А стала няведама кім.
Цябе не шануюць і не паважаюць
Нават старыя сябры...

Калісьці была ты магутнай дзяржавай,
І сама вырашала свой шлях,
І ведалі назву тваю ўсе дзяржавы,
Бо з сябрамі вялікай была.

А назву краіне з сябрамі вы далі
ВКЛ - каб ведалі ўсе,
Што вы не найгоршыя ў гэтым свеце,
А нават хутчэй наадварот.

Усіх беларусаў звалі ліцвіны,
А літоўцы - жамойты былі.
Дзяржаўная мова была старабеларускай
І свет паважаў вас тады.

Аднойчы цар рускі схапіць вас рашыў,
І цяжка было тады вам,
І трэба было аб'ядноўвацца з Польшай,
Каб хоць трохі свабоды вам мець.

І неяк вы жылі так пару стагоддзяў,
Хоць было і не проста падчас,
Аднак зноў у Расіі схапіць вас рашылі
І ўжо ў гэты раз не адны.

Царыца ўсё хітра распланавала,
А рашэнне было вас парваць,
Парваць за тры разы ўсю ту дзяржаву,
Якая была не мала.

А наша та шляхта і не заўважала,
Што робіцца навакол іх.
Яны проста спалі і не заўважалі,
Як хмары агортваюць іх.

Як часць адарвалі ўсе тут прачнулісь
І раптам пачалі клапатаць,
Як зберагчы землю, усю што засталась,
Ды як зберагчы свой народ.

Аднак гэты час ужо шляхта згубіла,
І позна было шкадаваць,
Аднак хоць старанна яны працавалі,
Час не звярнулі, шкада...

Вы вельмі старалісь і шмат што зрабілі,
Каб гэта была не вайна,
То можа за некалькі год так зрабілі,
Што сталі б магутней за ўсіх.

Аднак ужо царыца так моцна схапіла,
Што цяжка было адарваць,
Усё гэта дробязь, таму што царыца
Стварала ўжо тут урад...

Аднак ты змагалась і бунт тут падняла,
Касцюшка ж ім кіраываў.
Аднак не змагла ты царыцу адолець
Таму і парвалі ўсіх вас...

А ты не жадала здавацца без бою,
Таму Каліноўскі падняў
Паўстанне вялікае ў шэсцьдзесят трэцім,
Дзевятнаццатае стагоддзе ішло.

Аднак з-за таго, што з'яднацца не сталі
Паўстанцы з усіх зямель,
Цар рускі паўстанцаў усіх задушыў,
І зноў прывёў свой урад.

І вось зноў няшчасце: вайна пачалася,
А хто ж на якім баку?
Расія змагаецца на боку Антанты,
А супраць - тройчы саюз.

Цябе было дрэнна і вельмі балюча:
Ты стала цэнтрам баёў,
Аднак спадзявалася, хутка што пройдзе
Вайна ўся і будзе спакой...

І вось раптам здарыўся радасны момант:
Рэвалюцыя хутка прышла!
Аднак не ўсё добра ў той момант была:
Падзялілі цябе папалам.

Ты не разгубілась, у момант устала,
І вось БНР ужо тут!
Немцы не супраць, ты гэтаму рада,
Аднак перашкода ўжо тут.

Часовы ўрад не жадае распаду
Вялікай дзяржавы сваёй,
Аднак у хуткім часе зноў перашода:
Камуністы да ўлады ідуць.

Яны падпісалі адно пагадненне,
Па якім яны вышлі з вайны,
А цябе падзялілі зноў на дзве часткі,
Каб аставіць сябе назаўжды.

Аднак у хуткім часе саюз праіграў той,
А камуністы злучылі цябе,
Аднак ужо праз год зноў вайна пачалася:
Польша жадала цябе.

Вайна тут ішла амаль што два года
І вынікам зноў стал падзел:
Палову аддалі суседам-палякам,
Астатняе будзе БССР.

Цябе ў БССР застаўлялі кахаць
Увесь камунізм ва ўсім свеце,
А частку тваю, што ў Польшы засталась,
Заставіць Польшаю стаць.

І вось пачалася вайна зноў сусветная
І СССР зноў злучыў цябе.
Аднак праз два года фашысты ўключылі
Цябе ў свой Трэці рэйх.

Шмат каго мучылі, аднак потым ужо меньш,
Бо праігрваць сталі яны,
І нават ужо думалі зноў адрадзіць тут
Беларусь, як жадалі ўсе.

Аднак камуністы пачалі ўжо выігрваць
І пагналі фашыстаў у Берлін,
А там ужо загналі быццам у вугал,
І разграмілі там іх.

І вось у Беларусі зноў камуністы,
А ты зноў у СССР.
І гэта цягнулася амаль паўстагоддзя
Пакуль не загінуў саюз.

Аднак за гэтакі доўгі перыяд
Камуністы нарабілі тут спраў:
Яны ўсіх заставілі пазабыць сваю мову
І ўсіх сваіх продкаў яшчэ.

Аднак твой парламент спачатку пытаўся
Зноў адрадзіць Беларусь -
Ту моцную, жвавую, патрыятычную
Аднак не атрымлівалася ўсё.

Вось прышоў год дзевяноста чацвёрты
І вось ужо ёсць прэзідэнт.
Прэзідэнт - гэта твар беларускай грамады
І ўсіх жыхароў, якія тут ёсць.


29 красавіка 2012 года.