Спяшаецца зноўку вясна,
Грахі і памылкі даруе
І з самага ранку яна
Майструе, фарбуе, чаруе.
Чакалі даўно мы яе,
І вось жаўрукі пратрубілі:
"Вясна вам надзею дае,
Якую зімою згубілі!"
Аловак у тонкай руцэ
Умела кладзе святлацені,
Няспешна плыве па рацэ
Няўрымслівы плыт летуценняў.
Нябачнай лістоты парыў
І птушак вясёлыя гулі...
Тулюся шчакой да кары
Гасціннай бярозы-матулі.
Ці сок, ці сляза пацячэ -
Прысяду на лаўку ў скверы,
Так хочацца сення яшчэ
Адзін раз у шчасце паверыць,
Даць волю пякучым слязам
І скінуць нягод сваіх клунак,
Бо слёзы - чароўны бальзам,
Здранцвелай душы паратунак.
Сціхае гайданне галін,
Ні сцен, ні падлогі, ні столі.
Улада гадзін і хвілін
Прыказвае:" Хопіць! Даволі!"
Высока ў бездані цьмы
Агнем прамільгнула камета.
Спіць сквер, засынаюць дамы...
Дабранач, бабулька Планета!
***
© Copyright: Леонид Ганчаров, 2012
Свидетельство о публикации №112031610316
Свидетельство о публикации №112031610316
Рецензии