Сакавiцка-эратычнае
Равуць каты.
Дзяруць вароны крыкам горла
Да хрыпаты.
Распусна ляпаюць “ляпніну”
На капялюш
І з палкай страсцю ў ручаінах
Прымаюць душ.
Зямлю пакуль што маразякай
Пячэ ўначы,
Ды цноту зімнюю ніяк ёй
Не зберагчы.
Праменні сонейка юрліва
Ўзбуджаюць кроў,
Цалуюць глебу пад гуллівы
Напеў вятроў.
І што рабіць з такім жаданнем?
Жыццё – імпэт!
Вясна хвалюе заляцаннем
Ажыўшы свет.
І ён каханнем ажно пыша –
Бо ачмурэў
Ад сэксуальнасці пупышак
На целах дрэў.
І ў ледзяшоў тлум сакавіцкі –
Любоўны жар.
Іх сонца ціскае за цыцкі,
Нібы даяр.
Душа іх тае і сцякае
З празрыстых вуд.
Вясна ідзе! Яна – такая:
Сапраўдны цуд!
8.03.2012
Свидетельство о публикации №112030810596