Цемная ночка, цiха ўсе стала
Толькi я ночкай нiколькi не спала,
У чорным адзенне я выйшла да лесу
Варожыць мне трэба, каб быць ей нявестай.
Самотна яна, як вецер у полі,
Моцна кахае прыгожага хлопца
Пайшла да мяне, каб прасiць прыварота
Я ёй казала, што будзе нядобра….
На могiлках зямлю я чорную ўзяла
Сагнула тры свечкі і нешта шаптала…..
Але ж у жыццi не ўсе так бывае,
Жадаешь адно, а лёс не жадае
Нявестай яго ты нiколi не станеш,
Кахаць ен не будзе, памрэ вельмi рана.
Душа загнiе твая, ад гэтых чар.
Жудасным моцна стане твой твар.
Вядзьмарства
© Copyright: Юлия Симонян, 2012
Свидетельство о публикации №112030601024
Свидетельство о публикации №112030601024
Рецензии