Як калісьці я чула малечай,
Так і сёння гаворыцца зноў:
“Перацерпім любую галечу,
Абы толькі вайны не было!”
Разважаю, сумую, малюся –
І ў малітве няма навіны:
“О, не дай, Божа мой, Беларусі
Аніколі ніякай вайны!”
Замаўчу, праглыну ком у горле
І збянтэжаным шэптам дадам:
“А каб мы ад тугі не памёрлі,
Падмажы ў мірных клопатах нам!
Дай нам талентаў, розуму, сілы,
Навучы так аддана кахаць,
Каб радзіму – край любы і мілы,
Нібы годнасць сваю, шанаваць!
Каб зямельку старанна ўпрыгожваць,
Каб людзей, нібы скарб, берагчы…
Адгукніся, о літасны Божа!
Адкажы на мальбу, не маўчы!”
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru
Як калiсьцi я чула малечай,
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112022308768
Свидетельство о публикации №112022308768
Рецензии