Прытча пра крыуды

Жыў на Усходзе некалі мудрэц,
 Які на розум вучняў настаўляў:
 “Каб аніякай злыбеды не мець,
 Я раю вам паміж надзённых спраў

Заўсёды помніць ісціну адну:
 Калі вас людзі будуць абражаць,
 Не заганяйце крыўду ўглыбіню,
 Каб не з’ядала, нібыта іржа.

Калі ж кагосьці злоснікі-хлусы
 Абвесцяць дурнем, бездарам, рабом,
 Глушыце смехам кпінаў галасы
 І не травіце крыўдамі нутро.

Бо толькі поўны дурань назаве
 Кагосьці дурнем - каб мудрэйшым стаць,
 І толькі раб залежнасці свае
 У кімсьці блізкім возьмецца шукаць.

І толькі бездар бездараў ва ўсіх
 Упарта бачыць дробязнай душой -
 Каб выдзяляць сябе на фоне іх
 І насаджаць уласны “талент” свой.

Таму глыніце мудрасці нагбом:
 Не трэба крыўдзіць альбо крыўдаваць -
 Каб не праслыць ні дурнем, ні рабом,
 Ані сябе ў бяздарным не пазнаць.

Паэтыяная старонка ТАццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru


Рецензии