Мне спадабаецца, калі спыняецца сонца
На тваіх блакітных вачах:
Тады мне шчасце здаецца бясконцым
І так хочацца выбачаць.
Мне спадабаецца, калі ты ўсміхаешся
Сотнямі тысяч агністых промняў,
Бо такім нават больш спадабаешся,
Тады мне не шкада, што нешта не ўспомніў.
Мне проста здаецца, што ўсё, што ты кажаш, —
Нязменнае шчасце майго прачынання.
Я ведаю: дзень з ноччу не звяжаш,
Але як прыемны мае пачынанні!
Да спадобы
© Copyright: Елена Володько, 2012
Свидетельство о публикации №112021709350
Свидетельство о публикации №112021709350
Рецензии
Впервые сталкиваюсь на стихире с белорусским текстом. Языка не знаю, но на основе знания русского и украинского поняла всё.(Надеюсь) Приятно осознавать близость славянских языков и культур.
Спасибо, Елена!)))
Мила Анданте 20.02.2012 22:26 • Заявить о нарушении
Спасибо, Елена!)))
Мила Анданте 20.02.2012 22:26 • Заявить о нарушении