Шэрыя дні і крывавыя ночы
Кавалкамі шкла мне парэзалі вочы,
У вушы плявалася праўда-надзея,
А рот заціскала хмурная падзея.
Ці ёсць апраўданне, ці Бог мне даруе
Памылку, якая імя мне марнуе?
Прымаю ўсялякае я пакаранне -
І гэта пытанне майго існавання.
Даруйце мне, людзі, што не было шкода,
Што я загубіў з ганарыстай пароды
Пакорнасць і гонар, каханне і злобу,
І тых, хто чакаў ад мяне пэўных словаў.
Учынкам маім кошт грашовы цяпер...
Хто зможа былы аднавіць мне давер?
Які мая плата мець будзе памер?
Хто верыць, што я не бязлітасны звер?
Крывая і хісткая сцежка паўстала.
Іду і баюся, не здалася мала.
Знікаю ў пацёмках, расплюшчаны вочы...
Зноў шэрыя дні і крывавыя ночы.
Vae victis
© Copyright: Александр Стасевич, 2012
Свидетельство о публикации №112020100674
Свидетельство о публикации №112020100674
Рецензии