Мяне саломенныя стрэхі,
У гады няблізкія завуць,
Калі ў лес бегаў па арэхі,
Покуль у лісцё не ападуць,
Купалісь берагам Трубы,
Лавілі рыбу, уюноў -
Тады, у маленскія гады,
Тут была шмат у нас дзялоў.
І вось, адбылась зноў сустрэча,
Там, дзе калісь пасвіў гусей,
Там, дзе я быў зусім малеча,
Дзе жыццё буяла ад людзей,
Лічыць не стану ўсе змены
І тых, каго ужо не злічыць,
Але ж, у то хоча душа верыць -
Што як мы жылі - будзем жыць!
Што будзе зноў, туман світальный
І статак, раніцай, кароў,
І маці, зноўку, з прывітаннем,
Нам падасць бліны, ды сырадой.
- 07.11.11
Мяне саломенныя стрэх...
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2012
Свидетельство о публикации №112012409418
Свидетельство о публикации №112012409418
Рецензии