Балык тотканда
Тан сызылып килэ,
Кyл суы тонган.
Кошлар уянган,
Бакалар тынган.
Камышны yтеп
Якорь салабыз,
Ару – талусыз
Чабак – “савабыз”.
Этием эйтэ:
“Улым, син акрын,
Ычкындырырсын
Балыкнын зурын.
Салмаклап кyтэр,
Кырт кисмэ аны,
Кармагы белэн
Озэрсен кылны”.
Офыкта кинэт
Кояш балкыды.
Су остен шадра
Дулкын каплады.
Коймэ, талпынып,
Ойгэ “атлады”.
Свидетельство о публикации №112011508613