Паэма 2001-2
паэма срэбранага веку
Мядзьведзь. Зялёны.
А воўк. Чырвоны.
А жаба. Чорная. Ну а барсук –
Бывае сiнi, бывае
белы цi
У крыжык-нолiк
ы брудны якпарсюк.
...Чаму ж у-се яны
завуцца барсукамi?,
звалiся бтараканамi,
цi наагул у сена,
а?
Барссук – гэта знаходка для шпiёна,
бо калi яны яго знайшлi,
дык тут ы на сашлык пусьцiлi
Ї тут-жа сажралi.
ХОДИЛ ВАСЯ ХРЕНОМ РАЗМАХИВАЛ
ДОБРЫЕ ЛЮДИ ПОЙМАЛИ ХРЕН ОТОБРАЛИ
А Барсук у жыватах ажыў
ы шпiёнаў пакусаў,
а яны ўзялi нажы
ХАРА КIРЫ САН
, А Барсук ы на нажах ажыў
ХА-ХА-ХIТРЫ САН
ы крывавым пальцам на сьцяне
гэтую паэму напiсаў –
(а Вася таксама пакрыўдзiўся,)
(у-зяў кулямёт)
ТУЖУЖУЖУЖУ
Вораг пакроўдзiўся на кулямётр.
ТУЖУЖУЖУЖУт прыйшоў
Я сказаць ЗОЛАТА ПАРТЫЇ
i ўсе кiнулi што хто рабiў ы пабеглi быць ягонымi гяроямi.
Частка аман. Лiхадзiнка.
Лiхаманка, лiхаманка
лiхаманка А КАЗЗЛЫ,
лiхаманка АККА
ЗЛЫ (47 ы 3лiнiї)
Ну ї сукi нуї сукi -
зьесьцi ЎСIХ МАЇХ САБАКАЎ!
Ах вы...
гэта вы, а Я хто?
2 дзяўчынкi размаўлялi:
– Ю, казьлiха!
– Сама Ю!, –
толькi п'я нiбыта Яны
'к заўсёды. Кармазю.
Я ла'урэат выставы
Беларускiх ручнiкоў,
Ну а золата дастану
Або фiг, або фiгова.
Тады за нас узяўся цар Гарох,
Золата шукаць ён дапамог:,
...Добрыя людзi старанна гукалi
Золата партыї. Добрыя людзi
ў добрм балоце капалiся ў кале,
то – сваїм, то балотнага зюзi...
,..але яно нас папрасiла,
каб яго знайшоў Алег Кiрыла.
Але Г тады шчэ спаў,
спаў Алег Кiрыла.
Але ї уўва сьне – устаў,
каб дакладна да магiлы,
каб тырчаў ы з дамавiны,
каб ы з помнiку тырчаў
Тымчасам цар Гарох (бо сам падох [паклёп – Ц.Г.]),
Ну, значыць, абвяшчае конкурс:
Чый даўжэйшы, атрымае ўсё.
АДРАЗУ Ж наляцелi кажаны на жонку,
у їх ў суме тры марскiя мiї
ї ўсiх перарабiлi. Калектыўнае жыцьцё.
Ну й наш маленькi калiчтыў
такi мале-амле-je-енькi –
гэта увесь. Ну а яечкi –
ты й не заўважыў. Наступiў.
Нуй мы таксама не заўважылi.
Смачна есьцi.
Плюем на вашыя
наезды.
I ранiцою мы
на працу сядаем,
спакойна працуем ы дася
гаем.
ХОДИТ ВАСЯ ПИЩИТ, ХРЕН ИЩЕТ,
але пра гэта потым,
а зараз нам пофiг.
Ня будзем найграваць пачуцьцяў.
У Васi быў брат, Алег, Кiрыла,
Якi ї будзе (якраз ы ачухаў
ся)бiць варожую сiлу:
"Мама, сёньня пакахала
я гiдрацэфала,
а гiдрацэфал
замест каханьня паказаў.БРРР!"
"Ах маскальская кабыла,
гэта жы быў Алег Кiрыла!
Цяпер ыдзi яго шануй –
заўсёды атрымаеш МАРШ!"
У Алега Кiрылы ня хрэн, а ракета,
На-їм-нат-вырасьлi крылы. Гэ та
Знак. Лёсу, ня лёсу, або
шчэ чаго... – невядома. Алег размахнуўся
Хрэнам – i на балота.
...То
сваїм, то балотнага зюзi
Ї тута нарэшце яны адкапалi
статўэтку.
А гэта быў Ваня.
добрыя людзi Алежку Кiрылiку
пхаюць наступную лiрыку:
– ОН ХОРОШИЙ, ОН ПИИТ,
ТОЛЬКО МНОГО ОН... МММ...
ННН... ООО...
ПИЩИТ, ВО!
Ах-ты-сука-ты-маскальская,
ды ты яшчэй i-матам лаесься?!!.
Мы цябе за гэта ХО ХО ХО
Ї потым, Вася гэта Ваня,
Ён яшчэ слухае нiрвану,
Бо каб ён, як вы, быў Вася,
Ён даўно б ы знэрваваўся.
Я, думаю, шчэ прасьцябуся.
Працягбудзе.
Частка ман. Казьлiха Дванька.
На далёкае поўначы ў ветры халодным
патанаюць 2 домiкi 3 агародам.
Там палярная ноч, у сартыр па вяроўцы
там апошнiя ходзяць вяскоўцы.
(пераклад Алены Ерышавай)
На далёкае поўначы дом залаты,
там стаяць тры з паловай мяхi наркаты,
якую гналi з цудатворнае бульбы,
з-за якой пасадзiлi i бабулю, i дзядулю.
Ї была на ўсю вёску ў трыццатыя панiка,
ї паў-поўначы марыла толькi б ня сесьцi;
а цяпер на ўсю вёску каза на ймя Манька,
на якую аформiлi дом пасьля сьмерцi.
I нават ы тая 1ая Манька –
казьлiха ня простая, а наркаманка:
ляжыць сабе ўзiмку яна, назiрае
на гераїне паўночнае зьзяньне,
а ўлетку – НЕ назiрае. I не
на гераїне, Не На гераїне,
а, як ы вучылi, цьвяроза пiльнуе
сядзiбу. Шчэ кнiгi вачыма пiлуе:
ММЕЕЕ,
МММЕЕ якiя
якiя сМЕЕЕчныя лiтаркi
МНЯМ МНЯМ ММЕЕЕ яшчэ хачу
Алега Кiрылу зьбiралi ўсю восень.
Заправiлi палiвам, аж палiлося,
i немiласэрна яму разьвiвалi
мы крыльле ї хрэн ў атлiтычнае залi.
Цяпер вельмi лёгка Алег адлiвае
ї як 2 пальцы па небе ляцiць,
пра золата парты ї шчасьце вiшчыць.
НУ ЯК? мог вярнуцца такi - ды нi з чым?
А першага сьнежня ён выпаўз з вакна,
i вось ён на поўнач, а значыць, ад нас...
Самотна ляжаць на стале ї падлозе
рэшткi таго, што ня ўлазiла ў сумку.
Алега Кiрылу зьбiралi ўсю восень,
а праводзiлi ўзiмку, ўлюбёную зiмку.
А хоць тая Манька
была сабе й пад кайфам,
чамусьцi не спалося
(нейшта поўсьць калолася,
яна паўсюль калолася
ї нешта ўсё калолася,
а яшчэ калолася
ї калолася, як вынiк не спалося й не спалося)
А Лег Кiрыла йе спалохаў,
шчэй i спалохаў Маньку ён,
казьлiха заафiлу-маньяку ЯК Ё
а бне – ужо дваццаць чацьвёртага,
ды не чагосьцi там, а лютага.
Алег Кiрыла дтулi дзёру даў
бы, але крыльле ўжо ня тутака.
Яно б, мажлiва, i на хрэне было,
але ж ы хрэн падзесь кудыўся,
а на ягоным месцы трэнькала
вось тут Кiрыла ї зьдзiвiўся.
Вось тут – бо ён яшчэ тармозiў
пасьля "ЯК Ё", радкоў на 8,
але на гэтым ён ачуўся,
прачытаў усе й жахнуўся.
Алег зусiм без усяго,
Кiрыла, шчэ зусiм бязвусы
ї ЎЖО зусiм, узяўся з го-
ра золата для Беларусi,
дый пераносiў. Раз у траўнi
на днi народзiнаў паэта
гэты герой падараваў мне
залатаўпартую статўэтку.
I клiкаў я яе спачатку Ваня,
а пасьлязаўтра БАХ ы зноўку Вася,
зь гiтараю. 13цатага траўня
ён, як ы абяцалi, знэрваваўся.
...За 9 дзён Алег сышоў далёка.
Што не пасьпеў сысьцi - сышла дарога.
Але я ведаю, што першагА
Кiрыла чэрвеня зьявiўся ўва
у-сёй красе. З падкрылкамi ў валосьсi,
паэму абганяў радкоў на восем
у строї; 5iстотны, выкшталцоны,
сьвiнiнку жрэ ї золата 3 тоны
з сабою прыцягнуў. На конкурс.
Хто скажа золата, таму дадуць.
З сабою можна браць Гароха, жонку
гарохаву НЯТРЭБА, бо паб'юць,
а ты ня маеш права нават войкнуць.
REM ...Але даўжэйшы атрымаў усё,
REM гэЗэнэ. кажаны...
Частка тры. Пошук.
А я яго даўно знайшоў,
а хто хацеў – з тым падзялiўся.
Хто з хацелых
заснаваў шоў,
а хто нарэшце пахмялiўся.
А я – яго 3 шукаць.
Алега Кiрылу браць/нябраць?
Браце, 1 – вось-вось Упсь. Дапiсвай.
Рабi сваю вэрсыю
(мейсца для золата партыї тры)
Свидетельство о публикации №112010900643