Дажджы зімовыя, дажджы калядныя,
І лісце чорнае аж да вясны.
Ноч сарамлівая, ноч незгасаная,
Бярозка мокрая галлем дрыжыць...
А там на покуце рушнік і свечачка:
Агеньчык кволенькі ў цяпле мігціць.
Снягі да пояса, вятры бяз голаса,
І месяц жоўценькі ў вакно глядзіць.
Яечня, скварачкі, крыху вандэлінкі,
І кот ля печы п'е малако.
Зоры вузорныя, нібы ліхтарыкі
Святочна-сонечна глядзяць ў вакно.
Снег мякка падае. Пад коўдрай белаю
Лес неабудны ўжо паснуў даўно...
А тут калядныя, дажджы зімовыя,
І вецер жудасны бярозку гне.
Мігцяць ліхтарыкі ўсюль каляровыя,
І ў наваколіцах няма людзей.
Каляднае
© Copyright: Саншайн Лу, 2012
Свидетельство о публикации №112010801439
Свидетельство о публикации №112010801439
Рецензии
Прекрасное стихотворение, так и дышит зимой, праздником!
С уважением, Валерий.
Валерий Калмыков 01.03.2012 09:16 • Заявить о нарушении
С уважением, Валерий.
Валерий Калмыков 01.03.2012 09:16 • Заявить о нарушении