Паэма 1998-1

Ninja 2
(паэма!на беларускай мове!)

Нiндзя, лётаўшы па небу,
Бегаўшы па сценцы шпарка
I кiдаўшыся гантэляй
На нацягнутай хм-м-м... гумцы,
Не заўважыў, як Махнуцкi,
Нашы кот, герой вялiкi,
Рыхтаваўся да змагання, -
I прайграў у бойцы важнай.
«Ниндзя рухнул на суглинок
И глаза закрыл навеки», —
Вось радкi якiя былi
Пра яго надрукаваны.
Нiндзь, аднак жа, быў дужэйшы,
Чым паэт тады падумаў:
Праляжаў ён тры стагоддзi
I падняўся, каб адпомсцiць
За свой гонар затаптаны.
Ён пачухаў тое месца,
Дзе гантэль гузак набiла,
I яго схапiў адразу
I пацягнуў да машыны
Незнаёмы мент мудрэйшы
З барадою пад вясёлку
(Ён на ёй «Тытанiк» спытваў,
Потым жа «Наядай» красiў):
«Распрагайце, хлопцы, коней!
Ён пасмеў сабе пачухаць
Тое, што i на заборах
Зараз пiшуць вельмi рэдка!
Адвязем яго у нумар,
Ну а потым - зробiм гаду
Тое, што калiсьцi Брысю
I Мефодыю зрабiлi».
Нiндзя вельмi не спужаўся:
Ён жа ведаў, што Мефодый
(А тым болей Брысь Махн<...>