Верш 2007-1

Анарэксiя
гутарка старога дзеда

Дзевачкi мае, мае ж вы сонейкi,
Ешце як паболей, папраўляйцеся,
Бо цяпер лютуе анарэксiя,
Я чытаў, адразу трох скасiла.

А былi ж прыгожыя дзяўчынанькi,
Пакуль не памерлi ад анарэксii,
Дзьвюх я нават склеiў бы.
Дзевятнаццаць першай, той, што ў шорцiках,
А другой мадэлi – усяго
Дваццаць тры ўсяго было гады.
Ну а ножкi – роўна як сьцяблiначкi,
Ценькiя i стройныя, а iх,
Iх на iкебану засушылi.

Ўсё гэта сукiны сыны дызайнэры,
Мадэльеры – пiдары бясполыя,
Гэта яны такую моду выдумалi
На слабую полавую канстытуцыю
Ў самым астэнiчным варыянце
I дзяўчат забiлi аж траiх!

Ну i хрэн зь iм, што давалi нiгерам,
Лепей хай жывымi iм давалi б,
Чым цяпер ляжаць у магiлах;
Хай бы лепей у сваiх макдональдсах раз'елiся,
У дзьвярэй праёмы не пралазiлi.

Я б iм сам сваю лядоўню адчынiў,
Усё, што там было, на стол бы выкацiў;
Калi хочуць, хай сваiх прыводзяць нiгераў,
Я б i зь нiгерамi астаграмiўся.

А пасьля мы б з тымi iхнымi нiгерамi
Бiлi б морду гэтым мадэльерам,
Што дзяўчынак, ****зi, голадам замарылi.

...Дзевачкi мае, мае ж вы сонейкi
З цыцкамi i ножкамi i жопкамi,
Ешце як паболей, папраўляйцеся,
Бо цяпер лютуе анарэксiя.